শিকলি
শিকলি।প্ৰকাণ্ড শিকলিৰে বান্ধিছা।হয় জানোমই শিলৰ দৰে কঠিন।আছে যানে মোৰ শক্তিপাহাৰ পৰ্বতশৃংগ বগৱালৈ। তেনেহলে কিহৰ শংকাহৈছা যেন সংকিত।আহিছা সংঘবদ্ধ হৈসংঘটিত ৰূপত।কৰিছা আক্ৰমণ।আছে জানো ৰূপআছে জানো সৈন্দৰ্য্য।আছে জানো মোৰ সম্পদআছে জানোনো মোৰ প্ৰজ্ঞাহৈ জানো মই বিদ্বান।কৰিছোঁ জানো আক্ৰমণহৈছা জানো আক্ৰান্তকৰিছা তেনেহলেমোক কিয় বিভ্ৰান্ত।নহয় মই কাৰো বৈৰি।বিধাতা সৃষ্টিতআছে মোৰ বাধাতাৰ পিছতোৰাধা হৈ আহিছাকিয় ৰণাংগনতমোক ৰোধিবলৈ।ৰক্ত সৈতে ৰণে নেখেলো কিন্তু ৰণেবিচাৰিছিলমোৰ বাবে ৰক্তনাছিল মোৰ গাত ৰক্ত কৰিলোঁ হাহাকাৰ।নাহিলা কোনোনাপালোঁ উদ্ধাৰ।ললো বিদাযকৰিবা বিৰাম্ভনাআহিব মোৰ বিপদএৰি লাগিব ধৰিত্ৰীকভবা নাছিলোঁ।নকৰিলা সহায়নাথাকিল মোৰ প্ৰাণচলাইছিলো আপ্ৰাণচেষ্টা নহলো সফল।তাতে তোমালোকেবান্ধিলাশিকলিৰে ৰণক।ৰণ নাই কৰিলেসকলোৱেমোৰ সৈতে কৰিলে পণকৰিলে মহাৰণ।নাই মোৰ যুদ্ধৰ কৈশলনাজানো কৰিবনোৱাৰোঁ আক্ৰমণ।নকৰোঁ মই যুদ্ধনালাগে মোৰ ভাল।মোৰ ৰণুৱা ঘোঁৰাআছিল ৰণ।দেখিলে নাহেকোনো কাষতৰখি যায় মোৰ প্ৰাণ ।নাছিল ৰণ হ'লো মই বিধ্বস্তনাথাকিলমোৰ জীৱন। ছৈয়দ মহচিন।